Ruilwinkel, ruilmarkt, Kringloopwinkel, LETS, Repaircafé, Buurtlink, Diensten Ruilen. Initiatieven die best al een tijdje lopen. Er hangt over het algemeen een sfeer van ‘armoede’ rondom deze activiteiten. Geschiedkundig misschien dan wel logisch, maar ook jammer. In mijn ogen zouden ze kunnen (moeten?) worden opgewaardeerd tot moderne burgercoöperaties. Zowel in- en verkoop als het ruilen van diensten en tweedehands goederen passen prima in een Nieuwe Verlichting, waarin termen als hergebruik en duurzaamheid centraal staan in plaats van economische groei en financiële vergoedingen. Het vraagt om een stevige paradigmaverschuiving: van ’t stigmatiserende en negatieve etiket ‘armoede’ naar een maatschappelijk bewuste en verantwoorde vorm van de uitwisseling van vraag en aanbod.

We zouden moeten kijken hoe de activiteit ‘ruilen’ door een groter deel van de maatschappij kan worden gedragen. Omvormen van bestaande initiatieven is de meest voor de hand liggende optie. Hoe huidige organisaties daar over denken is mij niet bekend, maar ik kan me voorstellen dat er nog wat weerstand te verwachten valt. Het opzetten van nieuwe burgercoöperaties is een alternatief.

Een extra dimensie die ik in elke discussie over coöperaties zal trachten toe te voegen is de coöperatiecirkel. Ook in dit geval is overlapping c.q samenwerking van meerdere coöperaties zeker het overwegen waard. Zo zouden bijvoorbeeld moestuin, autodeling en reparatiecafé makkelijk in een nieuwe aanpak van koop en ruil (vraag en aanbod) kunnen worden geïntegreerd. Voor een goed overzicht en vruchtbare ontwikkelingen zullen een helicopterview en bereidheid tot samenwerking nodig zijn.

In elk geval zou je een aantal relevante uitgangspunten van LETS (ontstaan in Canada in de jaren ’80) kunnen hanteren. Daarbij zij wel aangetekend dat een fysieke winkel in mijn ogen niet centraal hoeft te staan. Met name een dienstenmarkt kan zich prima op virtuele basis (website) en IRL (‘in real life’ ofwel normaal contact) manifesteren. Het puntensysteem is de ultieme vervanging van een geldelijke waarde-uitwisseling.

Een Letsgroep bestaat uit een groep mensen die onderling goederen en diensten uitwisselen zonder een vaste ruimte, wij doen dit dus wel in een vaste ruimte, in een winkel de “Ruilwinkel” en doen dit zonder dat daar geld bij te pas komt. Het voordeel van de Ruilwinkel is dat de mensen de spullen gelijk zien staan en hun spullen kunnen brengen de sociale functie die dit heeft is daarom zeer meegenomen.

 

De ‘vergoeding’ gebeurt met een puntensysteem. Voor wat hoort wat, binnen de Ruilwinkel is geld taboe. De uitwisseling van punten wordt bijgehouden door de administratie. Diensten worden gewaardeerd met punten. Om de waarde van een dienst in punten te bepalen, is de connectie met de economie niet van belang. De Ruilwinkel hanteert immers andere regels.

 

Intellectuele en handenarbeid zijn er gelijkwaardig, diploma’s en schaarste van geen tel. Alleen door activiteiten te ondernemen, of goede spullen te brengen kun je punten verdienen.Daarmee kun je dan weer een beroep doen op de diensten van andere leden van de Ruilwinkel.

 

Hoewel ruilen veelal gaat om de uitwisseling van diensten, is ook het ruilen van goederen, zoals boeken, cd’s, vazen, prullaria, lampen, kleine meubels, enz, enz.. Daarbij stellen we ons de vraag, hoe lang zou ik willen werken om dat product te kunnen krijgen? Maar meestal vragen mensen weinig punten voor goederen, beter iemand anders een plezier doen met jouw spullen.Hergebruik van spullen, beter voor de beurs en het milieu

Bron: Ruilwinkel Helmond (LETS)

Zoals zo vaak een mooi artikel in De Correspondent. Waarom? Over het algemeen omdat het appelleert aan mijn eigen beleving en soms omdat het de spijker maar weer ’s op zijn kop slaat. Zoals in dit geval, waarin mijn stokpaardje over de idiote econometrie wordt bevestigd in termen als kwantificering en ‘sportificering’. Meten is zweten, want er wordt heel wat energie gestoken in het verzamelen van cijfers om voors te verkopen of tegens te weerleggen. Energie die de maatschapppij op andere vlakken heel goed zou kunnen gebruiken …

Filosoof René Gude noemde het de ‘sportificering’ van de samenleving: ‘Peilingen en rankings tuimelen over elkaar heen. Die sportificering ervoer ik in het klein in de klas. En je ziet het in het groot terug in praktisch alle onderdelen van de maatschappij: bij de politie, bij de publieke omroep, in de gezondheidszorg en in het onderwijs.

Alles wordt gemeten: van het aantal verkeersboetes tot de hoeveelheid bachelordiploma’s, van de klanttevredenheid tot het bruto binnenlands product. En steeds vaker worden organisaties, individuen of landen afgerekend op die metingen. Televisieprogramma’s verdwijnen als de kijkcijfers tegenvallen. Wetenschappers krijgen alleen promotie als ze voldoende publiceren. Kwantificering maakt de maatschappij overzichtelijk. We tellen, ranken en scoren. Er zijn winnaars en verliezers. De samenleving is een sporttoernooi. Met als koningsnummer: geld. Hoe hoger je inkomen, hoe hoger je positie op de sociale ladder.

Uit geluksonderzoek blijkt dat mensen die extrinsiek gemotiveerd zijn – geld, status, imago – ongelukkiger zijn dan intrinsiek gemotiveerde mensen – nieuwsgierigheid, plezier, empathie. Andere aspecten die belangrijk zijn voor je geluk zijn een goede gezondheid, fijne vrienden en familie. Het zijn stuk voor stuk zaken die niet te tellen zijn. En je kunt er niet op concurreren: hoe meer ervan is, hoe beter.

Bron: De Correspondent (Sanne Blauw)

Een praktische toepassing van een coöperatie in de culturele hoek. Het is een voorbeeld voor andere sectoren. Zo zouden songwriters, indie artists en publishers zich kunnen verenigen in een muzikale coöperatie.

Boekencoöperatie Nederland (“Boekcoop”) is een coöperatieve onderneming van schrijvers en uitgevers met als doel auteurs en lezers zo dicht mogelijk bij elkaar te brengen.

Bron: Boekcoop

Wie niet in God gelooft, mag ook niet in Satan geloven.

Toch lijken de meeste mensen dat op en of andere manier wel te doen, of ze nu naar eigen zeggen door het Bovennatuurlijke bestierd worden of niet. De meeste mensen lijken namelijk te geloven dat "het Kwaad", een op zich abstract begrip, een concrete realiteit is in de wereld, zoals gelovigen geloven dat God een conrete realiteit is. Of je dat hypothetische ding nu personifieert door het Satan te noemen of niet, is eigenlijk irrelevant.

Ik geloof niet in "het Kwaad".

Het idee komt voort uit een dualistisch, zwart-wit wereldbeeld, waarbij "het Kwaad" diametraal tegengesteld is aan "het Goede".

Nu is het inderdaad zo dat de meeste goede dingen een kwade tegenhanger hebben. Tegenover onbaatzuchtigheid staat bijvoorbeeld hebzucht en tegenover vriendelijkheid staat vijandschap.

Er zijn echter hoop dingen die ik "goed" zou noemen die geen "kwade" tegenhanger kennen. "Genieten", van muziek bijvoorbeeld, of van het gezelschap van anderen, of van muziek in het gezelschap van anderen. Er bestaat geen echte tegenhanger van "genot" – we kennen geen woord "ongenot".

Natuurlijk vinden we niet alle muziek "goed". Sommige muziek noemen we misschien zelfs "slecht", maar dat heeft geen morele component. Ik houd bijvoorbeeld niet van opera en "klassieke" zang in het algemeen, maar ik zal iemand die daar wel van houdt niet om die reden een slecht mens noemen.

Over het algemeen definiëren wij "het Kwaad" in zijn meest ernstige vorm  als het opzettelijk benadelen of zelfs kwellen en doden van medemensen. Ik zal niet ontkennen dat dat gebeurt. We zien de voorbeelden ervan tenslotte elke dag in onze media.

Maar ik geloof niet dat zulke daden het gevolg zijn van een externe of interne objectieve kracht die de daders beweegt. Al was het maar omdat dat daders in feite vrijpleit. Als er een concrete kracht zou bestaan die mensen kon bewegen om slechte daden te verrichten, zou dat die mensen immers verminderd toerekeningsvatbaar maken.

In werkelijkheid is ieder van  ons natuurlijk in essentie verantwoordelijk voor zijn daden. Maar onze daden komen niet uit de lucht vallen. Ze worden bepaald door ons wereldbeeld en dat is geheel afhankelijk van de informatie waaraan we zijn blootgesteld of waaraan we onszelf blootstellen.

Als die informatie niet deugt of als je jezelf afsluit voor informatie die wel deugt, kun je verkeerde morele beslissingen nemen die "kwade" gevolgen hebben. Je kunt bijvoorbeeld geloven dat er essentiële verschillen bestaan tussen mensen van verschillende nationaliteiten,  huidskleuren of religies. Daarvoor bestaat geen enkele objectieve aanwijzing – integendeel, alles duidt op het tegendeel.

Maar als je dat toch gelooft, krijg je iemand als Geert Wilders, die denkt dat alle moslims stiekeme samenzweerders zijn die de westerse beschaving ten val willen brengen. Of je krijgt lui zoals de aanhangers van IS, die menen dat ze iedereen die hun nogal strikte interpretatie van de Koran niet volgt, de hals af mogen snijden.

Wat we hier zien, is enerzijds iemand die zijn eigen "beschaving" niet begrijpt, in de geblondeerde  persoon van Geert Wilders, en lieden die hun eigen religie niet begrijpen, in de sombere gedaante van de IS-strijder.

Deze mensen doen "kwade" dingen – waarvan de voornaamste is het demoniseren van medemensen omdat de hele rest daaruit voortvloeit – maar dat "Kwaad" is in zijn diepste wezen het gevolg van domheid en onwetendheid. Domheid en onwetendheid kweken angst en angst is waarmee "Satan" zich metaforisch voedt.

Daarom geloof ik dat de beste manier om "het Kwaad" te bestrijden niet gelegen is in angstaanjagend gewapend geweld, of het nu van de politie tegenover "criminele" burgers of van soldaten tegen andere soldaten is, maar in onderwijs en voorlichting.

Kennis is niet alleen Macht, Kennis is uiteindelijk onze enige hoop.

“The internet of things”, ofwel “het internet der dingen” in goed Nederlands en afgekort IoT, is een logisch vervolg in de evolutie van het internet. Na vanaf de jaren zeventig computers (ArpaNet) en vanaf de jaren negentig mensen (WWW) onderling met elkaar te hebben verbonden is het nu tijd om allerlei soorten ‘machines’, van smartphone en tablet tot koelkast en TV, op een slimme manier aan elkaar te koppelen. Hype of niet, het is een technologische ontwikkeling die niet is tegen te houden en zich op de achtergrond verder zal verspreiden over Nederland (en de wereld uiteraard). Ik heb ter enige duiding enkele publicaties van het net geplukt.

Lees meer