Gisteren onder de douche (zo gaat dat nogal eens bij mij …) kwam de epifane gedachte opborrelen dat ‘links’ te weinig onderscheid maakt tussen mensheid en mensen. Men wil mensen vooruithelpen door ze naar een betere sociale status te helpen, maar die mensen zitten daar niet altijd op te wachten. Een tweede gedachtenlijn werd gevormd door de constatering dat in mijn jeugd en adolescentie de wereld niks zorgelozer was dan nu het geval is. In de jaren ’70 was er ook van alles aan de hand, doch ik ervaar die tijd waarschijnlijk minder heftig dan mensen dat in deze tijd doen. Grote verschil? Ik kreeg simpelweg lang niet alles en zo vaak mee. Nieuws sijpelde mondjesmaat binnen via slechts enkele kanalen en Verweggistan was inderdaad, , hoewel op dezelfde aarde, een behoorlijk blinde vlek.

Met onder andere en met name social media, de vele nieuwszenders- en uitzendingen en zich na kakelende talkshowtafels is er wel degelijk iets veranderd. Vooral ook in de afgelopen 10-20 jaar, waarin het internet en haar bijbehorende trollen via huiskamer en telefoon de mensen 24 uur per dag lastigvalt. Daarbovenop zijn er nog radio, TV, kranten en tijdschriften. Wij hadden destijds veel meer rustmomenten, maar ook was er meer afstand in betrokkenheid bij het nieuws. Je kunt en mag tegenwoordig niet meer zeggen dat je iets niet weet of hebt geweten. Je hoort bij te zijn. Waarom? Om met zijn allen dan maar gelijk depressief te zijn? Lees meer