Voor de nuance

Gisteravond de Powned docu Dat zijn geen grappen! zitten kijken. Een aantal BN-ers komt aan het woord na vragen over de woke reacties op diverse ontwikkelingen. Met name in de media, dus het was best navelstaren of de eigen staart nalopen. Aan bod kwamen de usual cancel-suspects. Wat me meteen opviel is dat wokeness een (extreem linkse) bezigheid van azijnpisserss zonder humor zou blijken te zijn. Nooit geweten. Wel raar dat de duiding links meteen samenvalt met begrippen als woke, veroordeling en cancelcultuur.

Over het programma en de geïnterviewden ga ik het verder niet hebben. Kijk zelf eventueel terug. Alleen Johan Derksen viel weer eens op als de meest ongenuanceerde  spreker. Sinds wanneer is het nondeju verkeerd om te deugen!? Derksen deugt in mijn ogen overduidelijk niet. Ben je dan niet-deugend? De term ‘ondeugend’ is een veel te olijke kwalificatie voor de nationale splijtzwam die hij is. Zijn publieke optreden wordt onderhand wel erg voorspelbaar en sleets. Hij komt verderop in dit artikel nog ter sprake.

Laat het duidelijk zijn: ik ben een deuger en ben daar trots op! Sterker nog: ieder gezond denkende burger zou dat in principe moeten willen zijn! Het gaat om de intrinsieke wens om gewoon het beste voor de naaste, de mensheid, de maatschappij en de wereld na te streven. Woke uitspraken en cancellen zijn echter allesbehalve onlosmakelijk verbonden met deugen. Die vervelende eigenschap heeft wellicht een deel van de linkervleugel, maar scheer nou niet meteen alles over één kam. Ik zeg toch ook nergens dat álle rechts-stemmers intrinsiek tegen verandering zijn?

Kijk, ik vind uiteraard iets van dingen die ik zie of hoor. Da’s wel duidelijk, ik heb namelijk overal wel een mening over. Leest u mijn boek, doorzoek deze website en mijn social accounts. Tot het tegendeel is bewezen geef ik toe met de hand op mijn hart dat ik een uitgesproken linkse jongen ben, maar dat ik me desondanks alles behalve woke voel!

Om het discours te voeden zet ik enkele manieren op een rij om met mogelijke cancel-gevallen om te gaan.

De eerste manier. In de meeste gevallen geef ik de ‘veroordeelde’ het voordeel van de twijfel en hou ik me op de vlakte. Het is ‘on hold’ totdat duidelijk is c.q. objectief aangetoond dat het verwijt of de aanklacht terecht is geweest. Ergo, hoewel op mijn hoede wordt door mij hier niet gecanceld. Ik blijf het wel volgen. Voorbeelden: Mathijs van Nieuwkerk, Ali B, Marco Borsato. De beschuldiging ligt er, het moet nog wel 100% zeker worden aangetoond. Hoe en wanneer, daar heb ik geen grip op. Ik doe er verder niks mee en het houdt me ook niet bezig. Het is wel zo dat zoveel te langer dit duurt en de ‘veroordeelde’ zich al die tijd onhoorbaar en onzichtbaar opstelt bij mij de cancelneiging toeneemt.

De tweede en eigenlijk moeilijkste optie. Soms ontkom ook ik niet aan een overmatig subjectieve reactie. Dit is vooral het geval als ik al een hekel of zelfs bloedhekel heb aan het gedrag van de ‘veroordeelde’ in kwestie. Hij of zij of hen ken ik meestal niet persoonlijk en kunnen best aardig zijn in privésfeer. Dat boeit mij echter niet, want in die omgeving zal ik niet verkeren. Het wordt echter relevant als men zich naar mijn normen (dus niet per se gelijk aan ‘links’!) aantoonbaar fout gedraagt in de openbare ruimte. Zo iemand kan vanaf dat moment eigenlijk niks meer goed doen. Zo werken mijn hersens blijkbaar. Zo iemand is Johan Derksen. Vroeger heb ik zat Voetbal International gelezen en er is me nooit iets geks omtrent de hoofdredacteur opgevallen. Hij was zo nu en dan in beeld als voetbaldeskundige. Dat viel alleszins nog mee. Vanaf het moment echter dat hij als pundit in de picture staat, is ie in toenemende mate (veel te veel gevraagd maar vaak ook ongevraagd) domme dingen gaan roeptoeteren. Willens en wetens zegt hij van alles over dingen waar ie niks vanaf weet. Vaak stelt hij zich in een veel te overtreffende trap rechts-onleuk (poep en pies, anderen kleineren, etc.) op om zijn publiek te pleasen. Het kaarsgeval was voor mij een extra druppel. Programmamakers en journalisten, neem uw maatschappelijke verantwoordelijkheid en cancel die man met onmiddellijke ingang! Gezien zijn verleden zal hij best een IQ boven de 100 hebben, maar voor mij is het gewoon een pratende augurk. Twee misschien nog wel ergere notoire niet-deugers zijn de uitgesproken antisemiet Kanye West en de inmiddels volledig afgedwaalde  Thierry Baudet. Hoewel het sowieso niet mijn ding is, behoeft Wests muziek niet te worden gecanceld. Dat geldt overigens voor meer artiesten. Hopelijk brengt het losgeslagen gedrag van Baudet (potentiële) FVD-stemmers tot andere keuzes. Dit type mensen moet in zijn algemeenheid zo min mogelijk podium hebben of krijgen.

En ten slotte is er een derde mogelijkheid om om te gaan met beschuldigingen. Pas bij een geleverd bewijs en uitgesproken vonnis ga ook ik over tot mijn eigen oordeel c.q. veroordeling. Zo vind ik het inderdaad totaal niet kunnen wat Glennis Grace (en haar zoon) heeft uitgespookt in de Jumbo winkel. Taakstraf van 200 uur zal niet boeien. De cancelling wellicht des te meer, want dat betekent (voorlopig?) weinig tot geen optredens en andere lucratieve jobs meer. Dergelijke dossiers worden daarna door mijzelf meteen gesloten en ik ga over tot de orde van de dag …

Okay, de linkse colonne heeft inderdaad zijn eigenaardigheden: serieus, azijnpissers, do-gooders et cetera. Maar links is ook begaan met maatschappij en wereld, relativeert sneller en levert toch de beste humor. Het is ook niet links (zelfs niet de wokies onder hen), maar de groep populistische, overwegend rechts georiënteerde influencers die grote schade toebrengt aan de maatschappij en verdeeldheid zaait onder het volk.

Van Wikipedia:

Woke (uitspraak: [wəʊk]^?; Afro-Amerikaans-Engelse variant van woken; wakker geworden) is een term die verwijst naar het bewust zijn van racismeproblematiek en sociaal onrecht jegens minderheden in de samenleving.

De term wordt verschillend gebruikt. Vanaf ongeveer 2020 evolueert de term ‘woke’ steeds meer tot negatief geladen term, als beschuldiging van doorgeslagen politieke correctheid en wordt in verband gebracht met cancelcultuur en gedwongen zelfcensuur. Het is onderwerp van internetmemes, sarcastisch gebruik en kritiek.