Gisteren onder de douche (zo gaat dat nogal eens bij mij …) kwam de epifane gedachte opborrelen dat ‘links’ te weinig onderscheid maakt tussen mensheid en mensen. Men wil mensen vooruithelpen door ze naar een betere sociale status te helpen, maar die mensen zitten daar niet altijd op te wachten. Een tweede gedachtenlijn werd gevormd door de constatering dat in mijn jeugd en adolescentie de wereld niks zorgelozer was dan nu het geval is. In de jaren ’70 was er ook van alles aan de hand, doch ik ervaar die tijd waarschijnlijk minder heftig dan mensen dat in deze tijd doen. Grote verschil? Ik kreeg simpelweg lang niet alles en zo vaak mee. Nieuws sijpelde mondjesmaat binnen via slechts enkele kanalen en Verweggistan was inderdaad, , hoewel op dezelfde aarde, een behoorlijk blinde vlek.

Met onder andere en met name social media, de vele nieuwszenders- en uitzendingen en zich na kakelende talkshowtafels is er wel degelijk iets veranderd. Vooral ook in de afgelopen 10-20 jaar, waarin het internet en haar bijbehorende trollen via huiskamer en telefoon de mensen 24 uur per dag lastigvalt. Daarbovenop zijn er nog radio, TV, kranten en tijdschriften. Wij hadden destijds veel meer rustmomenten, maar ook was er meer afstand in betrokkenheid bij het nieuws. Je kunt en mag tegenwoordig niet meer zeggen dat je iets niet weet of hebt geweten. Je hoort bij te zijn. Waarom? Om met zijn allen dan maar gelijk depressief te zijn?

Links maakt al jarenlang een grote denkfout. Zo wil de PvdA mensen verheffen door rechtse regeringen te ondersteunen en ondertussen hoopt men enkele operationele programmapuntjes erdoor te krijgen. De SP praat veel met de mensen op straat, maar vergeet dat mensen irrationele wezens zijn. Veel van de mensen die SP steunen en stemmen zijn afgelopen november in het hokje toch naar PVV geswitcht, omdat die met een bijna zelfde boodschap de onderbuik van de maatschappij veel beter aanvoelt.

Nee, links zit op een verkeerd spoor. Ik heb het al vaker gezegd: links moet de werkwijze van de rechtse populisten imiteren. Positief gaan trollen op internet, kort en bondige uitspraken en minder uitleg. En vooral minder persoonlijke aandacht voor mensen. Adresseer ze als groepen met elkaar overeenstemmende mensen, als delen van de maatschappij. Neem mijn misantropische houding aan, zoals te lezen valt in De Derde Verlichting (#ddvnl): hou je bezig met de mensheid en niet met mensen. Ze houden je voor de gek, doen de raarste dingen en stemmen vooral verkeerd …

Plannen voor de mensheid of maatschappij als geheel helpen automatisch ook de daartoe behorende mensen vooruit. Democratie is een veel te moeilijk spel voor gewone mensen. Ze begrijpen de complexe wereld, de verdeelde maatschappij, de economische wetten en vooral de politiek niet (meer). Klinkt autocratisch en is het ook wel een beetje, maar stoom hapklare brokken klaar voor de mensen. Niet verliezen in oeverloze discussies met mensen die het vooral interessant vinden om gezien en gehoord te worden, maar geen substantiële bijdrage kúnnen leveren, simpelweg omdat ze (buiten de directe omgeving van laten we zeggen 0-5 kilometer) over het algemeen geen ballen verstand hebben van moeilijke onderwerpen als klimaat, immigratie en economie.

Kortom, linksaf is NIET kiezen voor mensen, maar voor visie, strategie en uitgewerkte plannen én de kunst om deze samen met anderen te delen en verwezenlijken.