In de hoedanigheid van indie artist met mijn muzikele one-man-project Gashunters doe ik grotendeels alles zelf (weliswaar deels samen met mijn partner Astrid), van compositie tot distributie en promotie. Over het creatieve proces wil ik het hier niet hebben. We sturen promotiemateriaal en muziek rond naar alle mogelijke media, zowel locaal als de hele wereld rond: websites, radiostations, magazines, blogs, etc.

Uren kan ik discussiëren over do’s en don’ts in de muziek business of over de mogelijkheden van een coöperatie. Daar kom ik nog wel een keer op terug. Nee, nu wil ik even een opvallend fenomeen aanstippen. Kijk, dat het meeste geld ‘in de muziek’ voor het overgrote deel wordt verdiend door zo’n beetje iedereen behalve de artiest of creatieve component is helemaal niks nieuws. Slimme jongens en meisjes zijn er altijd geweest. Maar ik bemerk een tendens waarover ik me behoorlijk kwaad kan maken.

Wat is er aan de hand? Internet radiostations, want daar gaat het nu over, hebben in toenemende mate de onhebbelijkheid om een financiële bijdrage van artiesten te vragen voor het ‘draaien’ van hun muziek. Om principiële redenen – hoewel ik de financiële positie van internet radiostations wel kan begrijpen vind ik het een omgekeerde wereld – ga ik niet in zee met deze stations. Daarmee sluit ik echter een groeiend airplay-potentieel uit. Jammer, maar helaas, dan maar geen Gashunters op dat station.

Kan ik er iets tegen doen? Nee, het is nu eenmaal één van de nieuwe business modellen in de muziek, geboren in het digitale internet-tijdperk. Traditionele radio en TV heeft en krijgt het moeilijk. Vooral jongeren zijn online en steeds minder aan de radio of voor de TV te vinden.

Alhoewel, er is één uitweg: groot en mainstream worden …