In december 2022 schreef ik al eens een artikel over Pensioen en basisinkomen (Essay “Pensioen versus basisinkomen”). In een vergelijkbaar verhaal wil ik het hier hebben over Mantelzorg en basisinkomen. Jazeker, mantelzorg met een hoofdletter!
Enkele quotes uit dit essay:
Tegenstrijdige feiten worden snel alternatieve feiten als je de titels, promo’s, headlines, conclusies en/of samenvattingen van diverse rapporten en onderzoeken leest. Waarschijnlijk ligt het aan verschillen in de onderzoeksgroep (sec vrijwilligers, inclusief zorgpersoneel etc.), maar daar heeft Vox Populi toch geen weet van of boodschap aan?
Het verbaast me al jaren hoeveel moeite er wordt gedaan om het woord basisinkomen te vermijden. Behalve bij gerichte onderzoeken en onder OBIfielen (onder andere de Vereniging Basisinkomen) vind je hoegenaamd niks over deze mogelijkheid om mantelzorg eindelijk goed geregeld en gewaardeerd te krijgen.
Hoe lager de kosten voor de burger, hoe lager de kosten voor de overheid! Er kan worden volstaan met een laag OBi als mensen minder nodig hebben.
Of het aantal mantelzorgers nu 1,4 miljoen of 6 miljoen mensen betreft is in mijn visie voor bepaling van een financiële waardering niet relevant, daar namelijk IEDEREEN een vast basisinkomen ontvangt! Of je nu wel of niet, al dan niet professioneel of informeel mantelzorg verleent! En of je nu miljonair of dakloos bent, het maakt niet uit.
De rekening wordt (eindelijk!) neergelegd bij het bedrijfsleven en vermogenden. Winst wordt niet door CEO’s en aandeelhouders behaald, maar door een bedrijf als collectief. De mens in een samenleving staat centraal, niet het individu. Een niet groter dan puur noodzakelijke overheid laat niet de oren hangen naar het bedrijfsleven maar zorgt voor haar bevolking.
Denken in ‘kapitaal’ leidt nergens toe, dat hebben de afgelopen 50 jaar wel bewezen.
Mantelzorgers en AOW-ers, samen zo’n 8 miljoen mensen, krijgen een fatsoenlijke en toekomstbestendige oplossing.
Essay-01-05-2023-Dag-van-de-Waarheid.pdf