Kijk, van dit soort artikelen word ik nou doodmoe. Naast de besmetting van de term heeft de almaar terugkerende tunnelvisie me doen besluiten om het dossier Basisinkomen in de huidige status te bevriezen. Alleen al de kop in onderstaand artikel is totaal verkeerd. Voor de zoveelste keer: arbeid en werk zijn niet de juiste termen in een discussie over de toekomstige inrichting van de maatschappij! Een ‘sociale bijdrage’ staat centraal in De Nieuwe Verlichting.

Het kwartje gaat maar heel langzaam vallen, ben ik bang. In Den Haag geldt pluchetijd, maar ik reken in decennia. Denk eerder aan 30-40 jaar dan 10-20 jaar. Welke politicus durft zichzelf weg te cijferen en zich te wagen aan plannen voor volgende generaties? Ja, maar natuurlijk speelt de overheid een cruciale rol! Alleen niet in de zin van werkverschaffing of vangnetorganisatie, maar als visionaire denkers en beleidsmakers. Met de huidige politiek én politici op het netvlies is dat waarschijnlijk al helemaal een brug te ver …

Ik zal in dat verband zeker niet nalaten denk- en gesprekstof te leveren. Aangezien lezen al een opgave is verschijnt binnenkort een samenvatting van en de belangrijkste aanbevelingen uit het dossier Basisinkomen.

Hoe we de mensheid aan het werk kunnen houden

Eerst werd het door de globalisering makkelijk om banen in de industrie en dienstensector van rijke naar arme landen te verplaatsen en nu dreigen door de toenemende automatisering mensen hun banen aan robots kwijt te raken. In een recent onderzoek door twee economen van de universiteit van Oxford wordt geschat dat wel 47% van alle banen in de VS op het spel staat. Oude banen zijn zo weg en het kan lang duren voordat ze door nieuwe vervangen zijn. Overheidsbeleid is gewenst om dit proces te versnellen, en menselijk leed te verlichten.

Bron: FD

P.S. Voor degenen bij wie de gedachte opkwam: de kop van dit artikel heeft niks van doen met die rechts graaiende ex-vakbondsleider. Linkse draaikonten (opvallend genoeg toch vooral PvdA) vallen onder een ander hoofdpijndossier.

Van mijn hand zult u in de categorie De Datajournalist geen of nauwelijks CPB publicaties tegenkomen. Simpelweg omdat het namelijk géén feiten (kunnen) zijn!

Wat m.i. vooral bijdraagt tot onduidelijkheid over feiten en cijfers en onterecht vertrouwen in het CPB is verwarring met het CBS. Het CPB zal zich een naamsverwisseling met het CBS (Centraal Bureau voor de Statistiek) graag laten aanleunen, maar inhoudelijk gaat het om twee tegenovergestelde zaken: CPB doet vooral aan voorspelling – zoals bekend zijn kristallen bol en econometrie gelijkelijk onbetrouwbaar – waar CBS gegevens uit het verleden op een rij zet. Hou ze dus uit elkaar!

Regelmatig komen er analyses en cijfers van het CPB naar buiten, waarvan mijn buik zegt dat er iets schuurt. De vraag is derhalve terecht: hoe betrouwbaar en onafhankelijk is het Centraal Planbureau nou eigenlijk? Een korte rondgang op internet – zoek maar ’s op ‘kritiek op CPB’ – toont aan dat er regelmatig wordt getwijfeld aan dit instituut.

Er wordt op de website erg krampachtig en op vele plekken gepoogd om het CPB als onafhankelijk instituut te profileren. Dat roept bij mij juist vragen op. Hoe kun je nou objectief zijn als je onlosmakelijk onderdeel bent van het Ministerie van Economische Zaken, dus van het regerend kabinet? Wat mij betreft blijkt dit ook wel uit de grootste stroom aan CPB-publicaties: ze bevestigen regeringsbeleid. Hoeft niet kwalijk te zijn, maar het zou voor de door politici zo beleden ’transparantie’ wel goed zijn als zowel de rol als de kleur van het CPB wat duidelijker werd.

Over zichzelf zegt het CPB op haar website:

Over het CPB

Het Centraal Planbureau (CPB) is een onderzoeksinstituut dat sinds 1945 economische beleidsanalyses maakt. Dat doet het CPB op eigen initiatief, of op verzoek van de regering, het parlement, Kamerleden, vakbonden en werkgeversorganisaties. Het werk van het CPB bevindt zich op het snijvlak van de economische wetenschap en het overheidsbeleid.

Geen planning

Hoewel de naam anders zou vermoeden, doet het CPB niet aan economische planning en heeft dat ook nooit gedaan. Het CPB analyseert de gevolgen voor de economie van nieuw beleid of beleidswijzigingen. In die zin zou ‘Bureau voor Economische Beleidsanalyse’ een passender benaming zijn. Vandaar dat het CPB zich in het buitenland presenteert als CPB Netherlands Bureau for Economic Policy Analysis. Maar in Nederland is de naamsbekendheid van het CPB zo groot dat wij graag vasthouden aan de naam die het instituut van zijn oprichters heeft gekregen.

Onafhankelijk

Organisatorisch is het CPB een onderdeel van het ministerie van Economische Zaken (EZ). De directeur wordt benoemd door de minister, in overleg met de andere leden van het kabinet. Inhoudelijk is het CPB echter volledig onafhankelijk. Het heeft een aparte wettelijke basis en een eigen advies- en toezichtsorgaan, de Centrale Plan Commissie (CPC), die momenteel onder voorzitterschap staat van Ir. drs. Hans Smits.

Financiering

Het CPB valt onder de begroting van het ministerie van Economische Zaken en wordt uit de algemene middelen gefinancierd. Om zo onafhankelijk mogelijk te kunnen opereren, mag maximaal 20 procent van de begroting van het CPB door externe opdrachten worden gefinancierd. Hierbij mag het CPB niet concurreren met commerciële bureaus en beperkt de kring van opdrachtgevers zich tot lokale en nationale overheden, de Europese instellingen of internationale gouvernementele organisaties.

Bron: CPB website

Als artiest valt eigenlijk alleen nog maar geld te verdienen met live optredens. De verkoop van platen en CD’s staat al jarenlang onder druk, maar ook de streams en downloads van de bekende providers levert bijna niks op. In onderstaand artikel wordt het e.e.a. op een rij gezet:

Why musicians need to get off Apple Music and Spotify immediately

These are insanely complex times for musicians. With virtually no consultation, musicians and independent labels are being led down the path of the streaming music construct controlled largely by technology companies. Streaming royalties for these services remain mired in mystery. And nobody is privy to how royalties are calculated or assigned to different players in the streaming ecosystem. In what other industry would suppliers offer their goods to distributors without being told precisely how much they’ll receive for their inventory?

Essentially, we’re in the middle of a perfect storm. Once the storm concludes, we’re looking at the decimation of the commercial music industry.

It began with Napster and listener complicity. Industry panic and an increasingly entitled, self-centered public emerged with the belief that music should be free. Musicians and independent labels jumped along for the ride when Spotify, Rhapsody, MOG, and the rest of the streaming companies essentially constructed services with payouts so low, the end result isn’t much different than piracy. That, however, doesn’t hold true for the core investors in these services, which include the old major label guard. For instance, Spotify’s key backers include Warner, Sony and Universal.

Bron: Anil Prasad in The Daily Dot