Woke, cancel-cultuur en deugen
Voor de nuance
Gisteravond de Powned docu Dat zijn geen grappen! zitten kijken. Een aantal BN-ers komt aan het woord na vragen over de woke reacties op diverse ontwikkelingen. Met name in de media, dus het was best navelstaren of de eigen staart nalopen. Aan bod kwamen de usual cancel-suspects. Wat me meteen opviel is dat wokeness een (extreem linkse) bezigheid van azijnpisserss zonder humor zou blijken te zijn. Nooit geweten. Wel raar dat de duiding links meteen samenvalt met begrippen als woke, veroordeling en cancelcultuur.
Over het programma en de geïnterviewden ga ik het verder niet hebben. Kijk zelf eventueel terug. Alleen Johan Derksen viel weer eens op als de meest ongenuanceerde spreker. Sinds wanneer is het nondeju verkeerd om te deugen!? Derksen deugt in mijn ogen overduidelijk niet. Ben je dan niet-deugend? De term ‘ondeugend’ is een veel te olijke kwalificatie voor de nationale splijtzwam die hij is. Zijn publieke optreden wordt onderhand wel erg voorspelbaar en sleets. Hij komt verderop in dit artikel nog ter sprake.
